Jovan Sterija Popović bio je srpski književnik, pisac, komediograf, veoma važna ličnost u istoriji srpske kulture, a smatra se i osnivačem srpske drame.
Rođen je u Vršcu, 13. januara 1806. godine, u trgovačkoj porodici.
Svoje obrazovanje osnovno i srednje započeo je u Vršcu, a školovao se i u Temišvaru i Pešti, da bi studije prava završio u Kežmaroku.
Dok se školovao u Pešti, gde je pohađao i srednju školu, najviše se družio sa svojim sugrađanima iz Vršca – Đorđem Stankovićem (jednim od osnivača Matice srpske) i Julijanom Vijatović-Radivojević (ćerkom vršačkog senatora koja je bila spisateljica).
S obzirom na to da se školovao za advokata – jedno vreme se time i bavio u svom rodnom mestu. Advokatsku karijeru u Vršcu prekinuo je poziv u Kragujevac na radno mesto profesora na Liceju, što je Sterija veoma rado prijvatio.
Nakon profesorskog staža, 1842. godine postao je načelnik Ministarstva prosvete, a na ovoj poziciji ostao je narednih osam godina. U ovom periodu bio je veoma aktivan i zalagao se otvaranje mnogih kulturnih institucija i pokretanje mnogih kulturnih akcija.
Kao načelnik Ministarstva prosvete organizovao je nastavu svih srednjih škola, a bio je i jedan od osnivača Učenog srpskog društva. Pored toga, pokrenuo je inicijativu za osnivanje Akademije nauka, Narodne biblioteke, a 10. maja 1844. godine osnovao je najstariju muzejsku ustanovu u Srbiji – “Muzeum serbski”, odnosno Narodni muzej u Beogradu.
Tragedija koju je napisao Jovan Sterija Popović, pod nazivom “Smrt Stefana Dečanskog”, bilo je prvo delo koje je izvedenu u prvom beogradskom teatru (pozorište na Đumruku) koji je Sterija i osnovao 1841. godine.
Školski zakon – “Ustrojenje javnog učilišnog nastavlenija” kao načelnik Ministarstva prosvete doneo je 1844. godine, čime je po prvi put u Srbiji gimnastika postala predmet u školi od I do VI razreda gimnazije, ali ipak nije bio obavezan za sve đake.
Osim zakona vezanog za školstvo, Sterija je zaslužan i za donošenje zakona o zaštiti spomenika kulture, zahvaljujući kom su i danas očuvana mnoga kulturna nasleđa Srbije.
Njegov književni rad i shvatanje postali su realističniji, što se pojačavalo vremenom i svakim novim napisanim delom.
Svoj posao je shvatao ozbiljno i radio je veoma vredno istovremeno i na svojim dramama, ali i na komedijama koje je pisao. Aktivno je radio i u pozorištu, trudeći se da njegova dela budu što bolje prikazana na sceni.
U početku je veoma nevešto pokušavao da dramski prikaže književna dela – najčešće narodne pesme, među kojima su “Nevinost” ili “Svetislav i Mileva”, “Miloš Obilić” i “Nahod Simeon”. Njegova prva dela koja je su bila prikazana u pozorištu nisu imala previše književne vrednosti, ali su bile po ukusu publike koja je u to vreme bila veoma rodoljubiva.
Među njegovim prvim istorijskim dramama nalaze se: “Smrt Stefana Dečanskog”, “Vladislav”, “Skenderbeg”, “Lahan”; pozorišni komad “Ajduci” – koji je bio veoma popularan u to vreme, a koji je inspirisan narodnom pesmom.
Zbog različitih nesuglasica u političkom svetu i razočarenja u društvo i ljude, Sterija je pred kraj svog života svoj pesimizam pretočio u zbirku stihova “Davorje” – 1854. godine. Cela zbirka štampana je starim crkvenim pismom, a stihovi koji su se našli unutra predstavljali su bolnu, pesmističnu liriku satkanu od intimne filozofije o bolu, stradanju i smrti.
Jovan Sterija Popoviće preminuo je u Vršcu, 10. marta 1856. godine, sa samo 50 godina.
Iako predstavlja osnivača srpske drame, Sterijina uloga komediografa je još značajnija za istoriju pozorišta kod nas. Upravo je na ovaj način, stvarajući komična dela realizma ispoljio svoj književni talenat u potpunosti.
Komedije koje je napisao su: “Laža i paralaža”, “Tvrdica”, “Pokondirena tikva”, “Zla žena”, “Ženidba i udadba”, “Kir Janja”, “Rodoljupci”, “Beograd nekad i sad”.
Od 1956. godine u Novom Sadu se održava festival “Sterijino pozorje” na kome učestvuju pozorišta kako iz Srbije, tako i iz inostranstva, a igraju se dela jugoslovenskih pisaca. Festival u čast Jovana Sterije Popovića predstavlja najznačajniju pozorišnu manifestaciju u Srbiji.
Na festivalu “Sterijino pozorje” dodeljuju se i nagrade za najbolja dostignuća u pozorištu. Tako se dodeljuju nagrade za najbolju predstavu, za najbolji tekst savremene drame, za režiju, za glumačko ostvarenje, za scenografiju, za kostim, za scensku muziku, za najboljeg mladog glumca i mladu glumicu, kao i specijalna Sterijina nagrada.
Izvor: vikipedija
